Μαρίνος Δεσύλλας
Γεννήθηκε στην Αθήνα.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο ‘’Αθήναιον’’ το 1985-1986, σε ηλικία 15 ετών, στο Jogging του Ε. Ραντζίντσκυ με τους: Τζένη Καρέζη και Κώστα Καζάκο.
Κατόπιν ακροάσεως του Αλέξη Μινωτή, το 1987, προσελήφθη στο Εθνικό θέατρο και στα επόμενα τρία χρόνια έπαιξε στα ακόλουθα έργα: Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή και Φοίνισσες του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου. Επίσης στα 3 ελληνικά μονόπρακτα σε σκηνοθεσία των Ανδρέα Φιλιππίδη και Γιάννη Νικολαΐδη και στον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Γ. Μεσσάλα.
Το 1989 εισήχθη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε το 1992, με δασκάλους τους: Μαίρη Αρώνη, Αντιγόνη Βαλάκου, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Γιώργο Μιχαηλίδη, Λυδία Κονιόρδου, Ιάκωβο Ψαρρά, Μαρία Χόρς, Έλενα Τσουκαλά, Νίκο Παπακωνσταντίνου, Κώστα Καστανά, Χ. Μπουμπούκη, Ολυμπία Κυριακάκη, Γιάνγκο Ανδρεάδη, Κώστα Ζουράρη και άλλους.
Μετά την αποφοίτησή του έπαιξε το 1992-93 στο έργο Το γαλάζιο πουλί στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη (ρόλος: Τιλ- Τίλ) και το 1993-1994 με το Θύμιο Καρακατσάνη στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη (ρόλος: Βοιωτή). Το 1995-96 έπαιξε στη Μελωδία της Ευτυχίας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη (ρόλος: Ρόλφ).
Το 1997-99 έπαιξε σε σκηνοθεσία του Κώστα Αρζόγλου στο Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας (ρόλος: Λύσσανδρος), καθώς και στους Τρεις Σωματοφύλακες και μισός σε διασκευή του ομώνυμου έργου του Α. Δουμά (ρόλοι: Ρισελιέ και Κάρολος) καθώς επίσης στο Ολίγον Παντρεμένοι των Τσιφόρου – Βασιλειάδη στο θέατρο ‘’Λαμπέτη’’ (ρόλος: Άρης). και το 1999-2000 στο M.Butterfly του Henry Hwang στο θέατρο ‘’Προσκήνιο’’ (ρόλος: Μάρκ).
Συνεργάστηκε με τον Πέτρο Ζούλια στις ακόλουθες παραστάσεις: 2001-02 το Φάντασμα της Όπερας (ρόλος: Ραούλ), 2002-03 Γλυκό πουλί της Νιότης (ρόλος: Τόμ Τζούνιορ) και 2003-04 Αι δύο Ορφαναί με τη Άννα Παναγιωτοπούλου και τη Νένα Μεντή (ρόλος: Πέτρος).
Την περίοδο 2004-08 έπαιξε στο δωμάτιο με τους Μανδαρίνους έργο του Ρ. Τομά σε σκηνοθεσία Σ. Τσόγκα στο ‘’Θέατρο της οδού Ερμού’’, στο The herbal bed στο θέατρο ‘’Κνωσσός’’ σε σκηνοθεσία Λ. Τσάνγκα (ρόλος: Τζακ Λέιν), στον Κύκλωπα του Ευρυπίδη στο Θεσσαλικό θέατρο (ρόλος: Οδυσσέας) και με την Αλεξάνδρα Λαδικού στους Βρυκόλακες του Ίψεν στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης (ρόλος: Οσβαλντ). Μετέπειτα στο Πολύ κακό για το τίποτα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης σε σκηνοθεσία Θ. Θεολόγη (ρόλος: Κλαύδιος). Στην Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Γ. Νικολαΐδη (ρόλος: Αίμονας), στο Φιλάργυρο του Μολιέρου σε σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη (ρόλος: Κλεάνθης).
Έπαιξε το 2008-09 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο Rock Story, ένα έργο εμπνευσμένο από τη ζωή του Παύλου Σιδηρόπουλου ερμηνεύοντας τον κεντρικό ήρωα σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια.
Το 2014- 2016 εργάσθηκε στο Εθνικό Θέατρο στα έργα σκηνοθεσίας του Πέτρου Ζούλια: Πιάφ της Παμ Γκέμς (ρόλος: Σάρλ Ντιμόν) και στην Άννα Καρένινα του Λ. Τολστόι (ρόλοι: Πρίγκιπας Τσβέρσι, Γιατρός). Καθώς επίσης στο ‘’Σαίξπηρ σε Container’’ σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου, ερμηνεύοντας τον Ορσίνο από την Δωδέκατη Νύχτα.
Στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές: Θέατρο της Δευτέρας της ΕΡΤ «ο Φούρναρης η Φουρνάρισσα και ο Παραγιός» του Ζαν Ανούιγ σε σκηνοθεσία Γιάννης Βεάκη, επίσης στις σειρές, Θυσία σε σκηνοθεσία του Γιώργου Μιχαηλίδη, Στράς σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζη, Ανατομία ενός εγκλήματος σε σκηνοθεσία Πάνου Κοκκινόπουλου, Απαγορευμένη Αγάπη σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου, Singles 1, Υπέροχα πλάσματα, Μυστικές Διαδρομές σε σκηνοθεσία Αντώνη Κόκκινου, Μια Στιγμή δυο ζωές, Κλεμμένα Όνειρα κ.ά.
Ως βοηθός Σκηνοθέτης έχει εργαστεί στα ακόλουθα έργα: Ζουβέ Ελβίρα σε προσαρμογή κειμένου Μπριζίτ Ζακ- Βασίλη Παπαβασιλείου θέατρο "Τόπος Αλλού’’, Ανάσα ζωής του Ντέιβιντ Χέαρ με τις Αλεξάνδρα Λαδικού και Μαρία Σκούντζου στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λαμίας, στο Η Θεία και Εγώ του Μόρις Πάνιτς στο θέατρο ‘’Βασιλάκου’’, στο Αιδοίων Μονόλογοι της Ιβ Ένσλερ και στο Δεσποινίς Μαργαρίτα του Ρ. Ατάιντε.
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ
Η αφορμή της έκφρασης είναι μια μόνιμη πρόκληση για να ανακαλύψουμε δυνάμεις και πλευρές που αγνοούμε ότι διαθέτουμε.
Η ρεαλιστική προσέγγιση , η αλήθεια, -η ψυχική ανάγκη, είναι στοιχεία για να μπούμε σε ρόλους και έργα που η κοινωνική τους διάσταση αποκαλύπτει τις αιώνιες αλήθειες και τα αιώνια ψέματα.
Το μάθημα είναι ανοιχτό σε όλους.