Ζαχαρίας Ρόχας
Ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γιώργου Θεοδοσιάδη.
ΘΕΑΤΡΟ Έχει λάβει μέρος στις παραστάσεις «Μια Κυρία Ατυχήσασα», Σακελλάριος (γιος), «Η Δικιά μας», Μπόμπρικ (Νόρμαν), «Το Τέλος του Ταξιδιού», Σάφφερ (Ράλλεϋ), «Ματωμένος Γάμος», Λόρκα (γιος), «Οιδίπους επί Κολωνώ», Σοφοκλής (χορός), «Όρνιθες», Αριστοφάνης (Συκοφάντης). Για μια δεκαετία (1984 - 1994) υπήρξε στέλεχος του Ανοιχτού Θεάτρου του Γιώργου Μιχαηλίδη και σε σκηνοθεσία του ίδιου έπαιξε: «Πολύ Κακό γιο το Τίποτα» (Σαϊξπηρ - Κλαύδιος), «Κουρέας της Σεβίλλης», «Γάμοι του Φίγκαρο» (Μπομαρσέ, Κόμης Αλμαβίβα), «Λούλου» (Βέντεκιντ - Άλβα), «Κρίμα που είναι Πόρνη» (Φορντ - Σοράντζο), «Αθήνα μετά τη Βροχή» (Μιχαηλίδης - Νέος), «Τρικυμία» (Σαίξπηρ - Φερδινάνδος), «Βάτραχοι» (Αριστοφάνης - Νεκρός -Μύστης), «Ιστορία του Στρατιώτη» (Κοκτώ - Διάβολος), «Τρεις Αδελφές» (Τσέχωφ - Αντρέι), «Μακρινός Δρόμος» (Σνίτσλερ - Φέλιξ), «Ανθή» (Αντρέγιεφ -Τατάρινωφ), «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» (Σαίξπηρ - Δημήτριος), «Άμλετ» (Σαίξπηρ - Λαέρτης), «Ορέστεια» (Αισχύλος - Ορέστης). Σε σκηνοθεσία Γιούρι Λιουμπίμωφ έπαιξε στο «Γλάρο» (Τσεχωφ - Τρέπλεβ) και στο «Βυσσινόκηπο» (Τσέχωφ - Τροφίμωφ) καθώς και στην «Ποντικοπαγίδα» (Α, Κρίστι - Τρότερ), στο «Φιόρο του Λεβάντε» (Ξενόπουλος - Φιόρε), στον «Πειρασμό» (Ξενόπουλος - Νίκος), στις «Εκκλησιάζουσες» (Αριστοφάνης - Νέος) στην «Φαίδρα» (Ρακίνας - Ιππόλυτος), στην «Θεοδώρα» (Ντενίση - Άγιος), στις «Εύθυμες Κυράδες του Ουίνσδορ» (Σαίξπηρ - κυρία Πέιτζ), στους «Καυγάδες στην Κιότζα» (Γκολντόνι - Ισίδωρος), στην «Οδύσσεια» (Όμηρος - Οδυσσέας), στο «Ο Βυθός» (Γκόρκι - Βάσκα Πέπελ), στο «Handbag» (Ρέιβενχιλ - Κάρντιου), στην «Πρεμιέρα» (Μπαλασκώ - Λεφρέν), στις «Θεσμοφοριάζουσες» (Αριστοφάνης -Μνησίλοχος), στην διασκευή του διηγήματος του Γ. Βιζυηνού «Μοσκώβ Σελήμ» (Μοσκώβ Σελήμ), για τον εορτασμό των 550 χρόνων της Μεγάλης του Γένους Σχολής, ( Κων/λη 2004), στο μουσικό έργο «Μια Υποψία στη Σκηνή» (Τσαρουχά - Ζ. Ρόχας), στο «Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ» (Σιμιτζή - Λουκάς), στο «Πυξ Λαξ» (Larry Shue - Ουίλιαμ Χόμπερτ), στο «Η Στρίγγλα που έγινε αρνάκι» (Σαίξπηρ -Πετρούκιος), στο Μέγαρο Μουσικής «Ποίηση – Μουσική – βροχή), σκηνοθεσία Μαμουλίδη, αίθουσα Μητρόπουλου, «Παπατσώνης» φουαγιέ. Το 2005 συμμετείχε στην παράσταση «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Ν. Καζαντζάκη στο ρόλο του Γιαννακού, Το 2006 πρωταγωνίστησε στην «Στρίγγλα που έγινε αρνάκι» του Σαίξπηρ και έπαιξε τον ρόλο του Πετρούκιου. Το 2007 πρωταγωνίστησε στο «Αη Βασίλης είναι Λέρα» στο ρόλο της τραβεστί Κάτια, και στο «Τάισε με, Έμμα» (Ζ, Ρόχας.- Στάθης). Το 2008 στο Θέατρο «ΑΛΕΚΤΟΝ» παρουσίασε το «Πιτσιμπούργκο» της Σ. Τριανταφύλλου και με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου την «Έντα Γκάμπλερ» Εϊλερτ Λέβμποργκ) του Ίψεν σκην. Β. Νικολαΐδη. Το 2009 επανέλαβε το «Πίτσιμπούργκο» και πρωταγωνίστησε στην «Δίδα Τζούλια» του Αυγ. Στρίνμπεργκ (Ζάν) στο Φεστιβάλ του Δ. Αθηναίων. Το 2010 στην «Αντιγόνη» (Σοφοκλή – Φύλακας και Άγγελος). Το 2010-11 για το ΔΗΠΕΘΕ ΚΡΗΤΗΣ «Δανειστές» (Στρίντμεργκ – Γκούσταβ) και για το Ίδρυμα Κακογιάννη «Ο θυρωρός της νύχτας», σκην. Πανουσόπουλου (Μπερτ). Και για το καλοκαίρι του 2011 «Ανδρομάχη» (Ευριπίδης – Μενέλαος), σκην. Γ. Νικολαϊδη. Το 2011-2012 «Επιθεωρητής» Γκόγκολ (Περιφερειάρχης) Θέατρο Εξαρχείων. Το 2012 καλοκαίρι «Πέρσες» Αισχύλος (Δαρείος – Ξέρξης), σκ. Γ. Νικολαϊδη. Το 2013 «Αγαμέμνων» Αισχύλου (Αγαμέμνων), σκ. Γ. Νικολαϊδη. Το 2014 «Ιδανικός Σύζυγος», Όσκαρ Ουάιλντ (Ρόμπερτ Τσίλτρεν), σκ. Ζ. Ρόχα. Το 2014 «Λούλου» Βέντεκιντ (Δρ. Σεεν) σκ. Γιάννη Παπλωματά Θ. Προσκήνιο. Το 2016 «Λεντς», Μπίχνερ (Λεντς) σκ. Γ. Λιβανού. Το 2018 παρουσίασε στην Depot art gallery την εικαστική έκθεση «359ο η τελευταία μοίρα», 15 μεγάλες στιγμές του Θεάτρου που συνδέονται με το αίμα. Η έκθεση περιείχε γλυπτά και κατασκευές. Τον Οκτώβριο του 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μωραΐτης το διήγημα «από-μαγνητοφώνηση» που περιέρχεται στην συλλογή «με λένε Σαλώμη και είμαι ένα κωλόπαιδο».
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ Από το 1997 έως το 2000 δίδαξε υποκριτική στο Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών «Αερόπλοιο». Το 2001 δίδαξε σε σειρά σεμιναρίων με θέμα την Αρχαία Τραγωδία, Το 2005 δίδαξε στην Ακαδημία Τέχνης του ΙΕΚ ΑΚΜΗ «Διεύθυνση Ηθοποιών» στο τμήμα σκηνοθετών και έδωσε σειρά μαθημάτων στο Πολιτιστικό Τμήμα του Δήμου Αγίας Παρασκευής με θέμα: «Προσέγγιση στο Αρχαίο Δράμα». Το 2006 έως το 2008 δίδαξε στα ΙΕΚ ΑΚΜΗ και από το 2007 έως το 2010 δίδαξε στην Δραματική Σχολή Ίασμος, Υποκριτική.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ «Νιάου Νιόου στα κεραμίδια» (Ζ. Ρόχας) Θέατρο Μετροπόλιταν, «Μιμίαμβοι» (Ηρώνδας) Τόπος Αλλού, «Η Στρίγγλα που έγινε αρνάκι» (Σαίξπηρ) Θίασος 2001, Τον Ιανουάριο του 2005 παρουσιάστηκε σε κείμενα και σκηνοθεσία δική του, η μουσική παράσταση. «Έτσι κι Αλλιώς» στο House of Art. Το 2005 επίσης, παρουσιάστηκε στο θέατρο Ελυζέ σε σκηνοθεσία δική του το «Θαύμα του Θήτα» του Τ, Χρυσούλη, Το 2006 σκηνοθέτησε την «Στρίγγλα που έγινε αρνάκι» του Σαίξπηρ για λογαριασμό της «Θεατρικής Αναγέννησης». Το 2008 σκηνοθετεί για το Θ. Εντροπία το έργο της Ε. Κανακάκη «7 συγγραφείς κάνουν βαρελάκια στον τάφο τους» και την «Δίδα Τζούλια» του Α. Στρίνμπεργκ για το «Διάχρονο», 2011 «4Faidre», Κείμενα των Ευριπίδη, Ρακίνα, Ρίτσου, Σ. Κέιν για το φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στο Beton 7. To 2012 «Δις Τζούλια» και «Η πιο δυνατή» Αυγούστου Στρίντμπεργκ για το Διάχρονο. Το 2014 «Ιδανικός σύζυγος» Όσκαρ Ουάλντ για το Διάχρονο. Το 2014 «Κατάθεση ψυχής» της Β. Διμηνίδου. Α΄ Βραβείο Σκηνοθεσίας, παράστασης κοινού στο Φεστιβάλ Αρτ 52. Παρουσιάστηκε επίσης στο ίδρυμα Κακογιάννης. Το 2015 «Από την Γεωργία με αγάπη», του Β. Σαμιώτη στο θέατρο LA. Το 2016 «Για όλα φταίει ο φίλος μου» του Β. Σαμιώτη στο LA. Το 2016 «Ψευτοϋπηρέτρια» Μαριβώ στο θέατρο Βαφείο.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Έχει παίζει στις ταινίες «1922» του Ν. Κούνδουρου (Ηλίας Βενέζης), «Μια Τόσο Μακρινή Απουσία» του Σ. Τσιώλη (Νέος), « Ολυμπία» του Ν. Χατζίκου, Α ' Βραβείο Φεστιβάλ Βάρνας και τα «Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων» της Σ. Παπαχρήστου (Μανώλης), Συμμετείχε σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους. Το 2008 συμμετέχει στην ταινία του Σταμάτη Τσαρούχα «CAROUSEL» (ταινία μεγάλου μήκους. Φεστιβάλ Θες/νίκης). Το 2012 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ανδριανού Γεωργαντά «Cats, dogs and rats». Το 2014 «Runing Days» του Αλεσάντρο Σπηλιωτόπουλου. Το 2014 «White Night» για το Ίδρυμα Κακογιάννης. Το 2015 «Μια βδομάδα πριν» του Θ. Βασιλείου. Το 2016 «Ψεύτικο αίμα» του Θ. Βασιλείου. ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Στην τηλεόραση έπαιζε μεταξύ άλλων και στα «Ποιος ήταν ο Φονεύς του Αδελφού μου», «Αγνοημένοι», «Τμήμα Ηθών», «Τολμηρές Ιστορίες» «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Κάθοδος», «Εκμέκ Παγωτό», «Νέμεσις», «Λάμψη», «Καλημέρα Ζωή», «Δανεικός Πατέρας»,
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ «Νιάου Νιάου στα κεραμίδια» (Παιδαγωγική Σκηνή της Ίζένης Φωτίου) «Σακουντάλα» «Το Φιλί» (εμπνευσμένα από τα ζωή του γλύπτη Ροντέν και της γλύπτριας Καμίλ Κλωντέλ) «Η Απειλή» «Η Σαπουνόπερα» «Φ...ωνική Κωμωδία» «Έτσι... κι αλλιώς» «Τάισέ με Έμμα" Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Culture 2007-15 παραστάσεις στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» (Απρίλιος 2007) «Με λένε Σαλώμη» εκδ. Μωραΐτης.2018
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ
ΓΙΑΤΙ ΣΑΙΞΠΗΡ;
Την χαραυγή της καινούριας εποχής αντικατοπτρίζει το έργο του Σαιξπηρ. Σφριγηλό, νευρώδες, γεμάτο ενέργεια και πάθος αποκαλύπτει για πρώτη φορά στην Ιστορία του θεάτρου τις μύχιες σκέψεις των ηρώων , αποκαλύπτει τα κίνητρά τους, την κοσμοθεωρία τους για τα ανθρώπινα.
Ένα θέατρο - ποταμός στέκει στο μέσον ανάμεσα στον Τραγικό Λόγο των Αρχαίων Ελλήνων ποιητών και των σύγχρονων Δραματουργών του Άστικού Θεάτρου.
Την χαραυγή της καινούριας εποχής αντικατοπτρίζει το έργο του Σαιξπηρ. Σφριγηλό, νευρώδες, γεμάτο ενέργεια και πάθος αποκαλύπτει για πρώτη φορά στην Ιστορία του θεάτρου τις μύχιες σκέψεις των ηρώων , αποκαλύπτει τα κίνητρά τους, την κοσμοθεωρία τους για τα ανθρώπινα.
Ένα θέατρο - ποταμός στέκει στο μέσον ανάμεσα στον Τραγικό Λόγο των Αρχαίων Ελλήνων ποιητών και των σύγχρονων Δραματουργών του Άστικού Θεάτρου.
Γιατί λοιπόν Σαίξπηρ;
Η απάντηση φαντάζει αυτονόητη. Η υποκριτική είναι μια αλυσιδα γερά φτιαγμένη από κρίκους ολόλαμπρους και ο Σαίξπηρ είναι ένας τέτοιος γερός κρίκος .
Ελάτε να βουτήξουμε στον κόσμο του Μεγάλου Βάρδου και να ανακαλύψουμε ρυθμούς και σιωπές, εντάσεις και χιούμορ, να ανακαλύψουμε την αξία της τελείας και την δύναμη "του ειδικού".
Η υποκριτική είναι μια κατασκευή . Απαιτεί ψυχραιμία γνώση, καθαρό μυαλό ώστε να ορισθεί η "παρτιτούρα" του ρόλου. Απο 'κεί και πέρα η ψυχή που θα πληρώσει το σχήμα είναι μόνον η δική σας!!!
Το μάθημα είναι ανοιχτό σε όλους