Άννα Γαρεφαλάκη
Είναι απόφοιτος της Αρχής, κάτοχος ΜΑ of Arts in Greek theatre (Royal Holloway University of London) κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Παραστασιολογίας- Δραματολογίας ( Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ). Έχει εργαστει ως ηθοποιος σε devising ομάδες ( Λονδινο- Alison Hodge, Cafila aeterna, Πολωνία- Gardzienice, Αθήνα - Εντροπία) και με την ομάδα της 2+2 συμμετείχαν στο 1φεστιβαλ devised (Status Quo, Θέατρο του Ν. Κόσμου) και στο Off - off Επί Κολωνώ( Ovidius Penelope, Heroides Preview 2009) και Way Out (2013). Ηθοποιος των Twisted Elbow (Macbeth), του θεάτρου του Παπουτσιου πάνω στο Δέντρο ( Ήθελα να σ' αντάμωνα και Ένα μπαλόνι μυστικά) της ομάδας Γέφυρα (Άθαφτοι Νεκροι) Τρέχει από το 2012 την παράσταση Η ξεχασιάρα Μελίσσα και Melissa Wanders σε θέατρα, φεστιβαλ και σχολεία ( συγγραφη, σκηνοθεσία, παραγωγή και Μελίσσα). Φέτος σε παραγωγή του θεάτρου Τροπή, που έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση θα βρίσκεται στο θέατρο Βρετάνια. Έχει πρωταγωνιστήσει σε 5 μικρου μήκους και έχει κάνει εμφανίσεις στην τηλεόραση. Έχει βραβευθεί με πρώτο βραβείο διασκευής σεναρίου σε ταινία μεγάλου μήκους σε διαγωνισμό του ΕΚΕΒΙ για το 47ο Φεστιβαλ κινηματογραφου Θεσσαλονίκης (2007). Έχει διδάξει ξανά στο Αλλαγών ( Αρχαίο θέατρο devised 2010-2011), μάθημα που προηγουμένως είχε διδάξει στα αγγλικά στο London Metropolitan University ( Λονδίνο 2005-2006). Από το 2017 διδάσκει σε δημόσια ΙΕΚ υποκριτικής. Έχει μεταφράσει το IMPRO, Ο αυτοσχεδιασμός στο θέατρο, του Κ. Johnstone.
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ -ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Το θέατρο των ιδεών στην Ελλάδα
Μια συνάντηση με έργα της καμπής του 20ου αιώνα που εφάρμοσαν την ομιλούσα γλώσσα, τη δημοτική, σε έναν παλλόμενο με την προβληματική του θεάτρου των ιδεών ( Ίψεν, Στριντμπεργκ, Χάουπτμαν κ.α) λόγο, αλλά και, επηρεασμένοι από τη νεορομαντική απεραντοσύνη της Παρακμής, ανέδειξαν τις αντιφάσεις της νεοαναδυόμενης αστικής τάξης στην Ελλάδα, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Αυτοί θεμελίωσαν το νεοελληνικό θέατρο, όπως αυτό οδήγησε στην συγκρότηση του εθνικού θεάτρου στο μεσοπόλεμο και τα έργα τους στάθηκαν αναμορφωτές του ήθους που συνόδευε τη δημοτική γλώσσα και αναγνώριζε την ύπαρξη των αδυνάτων, των περιθωριακών, των διαφορετικών, των δουλευτών της γης. Χρωμάτισαν με την πολυμορφία της γλώσσας αυτης την καθημερινότητα μα και την ποίηση των μόλις απελεύθερων και τάχιστα εξευρωπαϊζόμενων Ελλήνων, με τρόπο αρχετυπικό, εντυπωσιακά μακρια από την ηθογραφία, ακριβώς γιατί ακολουθούσαν το παράδειγμα του ευρωπαϊκού Θεάτρου των Ιδεών που ήταν ποτισμένο με τις ερευνητικές αρχες των νεογεννητων επιστημών της βιομηχανικής επανάστασης, της ψυχολογίας και της ανθρωπολογίας. Ο εξπρεσσιονισμός, άμορφη αντίδραση στην τάξη του Ρεαλισμού ακόμα μέχρι το όριο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που τοποθετούνται τα έργα που εξετάζουμε, άγγιξε επίσης αρκετά από τα έργα που θα έδιναν βήμα στις γυναίκες στην πρώτη μεγάλη έξοδο από τον οίκο και στους απόκληρους. Καμπύσης, Καζαντζάκης, Ποριώτης, Παλαμάς, Βαρλέντης, Χρηστομάνος, Κουντουράς, Ξενόπουλος, Γαλάτεια Καζαντζάκη κ.α θα μας δώσουν είσοδο στην εποχή της γέννησης του νεοελληνικού θεάτρου με κείμενα που και σήμερα συνοψίζουν και διατρανώνουν τα ίδια αδιέξοδα, τις ίδιες αγωνίες του μικρού και του μέσου κατοίκου αυτής της γωνιάς της Ευρώπης, σκιαγραφώντας σκηνικές σχέσεις και συνθήκες τελείως σύγχρονές μας- ακόμα και χωρίς διασκευή- με επίκεντρο την αφήγηση των κοινωνικών αδιεξόδων, η αφήγηση των οποίων είναι, στην κωμωδία ή στο δράμα, η δουλειά του ηθοποιού.
Πρακτικά, χτίζοντας μια σκηνική γλώσσα, που περιλαμβάνει σώμα, συνάντηση και ένταξη στην αφήγηση με όρους πλαστικότητας, status και συλλογικής δράσης, θα αυτοσχεδιάσουμε πάνω στα κείμενα των παραπάνω συγγραφέων που θα γνωρίσουμε σε παρουσιάσεις παράλληλα με την πρακτική δουλειά. Στόχος να στήσουμε μέσα στη χρονιά μια συρραφή σκηνών πάνω στην κοινή θεματολογία των κειμένων με αφετηρία τον προβήματισμό της ομάδας που θα δημιουργηθεί.
Το μάθημα είναι ανοιχτό σε όλους.