Σπύρος Στεριάδης
O Σπύρος Στεριάδης γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού ΜΑ Acting (honours) του University of East London. Είναι επίσης απόφοιτος του University Queen Margaret, όπου σπούδασε Film Production & Direction (Β.Α. with merit) και Performing Arts (B.A. honours). Έχει επίσης σπουδάσει σκηνοθεσία στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ, υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και στο Θέατρο των Αλλαγών, δημοσιογραφία στη Σχολή του ΑΝΤ1.
Παρακολούθησε για πέντε έτη τα συστήματα κινησιολογίας του R. Laban – M. Graham με την Δρ. Κική Σελιώνη και συνεργάστηκε μαζί της ως βοηθός κινησιολόγου στη δραματική σχολή «Πρώτη Πράξη» του Τ. Χαλκιά και στην Ανώτερη Σχόλη Δραματικής Τέχνης της Μαίρης Βογιάτζη-Τράγκα. Στο πλαίσιο της μεταδιδακτορικής έρευνας της Δρ. Σελιώνη, σκηνοθέτησε «Το κουκλόσπιτο» του Χ. Ίψεν (work in progress) στο ίδρυμα Μ. Κακογιάννη.
Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας «361 Μοίρες» με την οποία έπαιξε και σκηνοθέτησε τις παραστάσεις: «Οι ήρωες μου πεθαίνουν με όλους τους τρόπους εκτός από όπλο», «Τιμωρία» του Κ. Καραφύλλη, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα σαν παραμύθι» του Ο. Σαίξπηρ και τα μονόπρακτα «Χειμωνιάτικη μέρα», «Η πιο ζεστή νύχτα του καλοκαιριού» και «Βραδινός περίπατος» του Κ. Καραφύλλη. Έχει επίσης πάρει μέρος στις παραστάσεις «Ολική έκλειψη» του Κ. Καραφύλλη σε σκηνοθεσία Α. Σιδηροπούλου , «Οι ήρωες μου πεθαίνουν με όλους τους τρόπους εκτός από όπλο» του Κ. Καραφύλλη σε σκηνοθεσία Α. Φλουράκη.
Συνεργάστηκε με την Μ. Μπουζιούρη στην παράσταση «Ιπποδάμεια» θέατρο ντοκουμέντο στο Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος στο Φεστιβάλ των Φιλίππων, με τον Ν. Χαραλάμπους «Φαντάσματα και Φαντασιώσεις» σύνθεση κειμένων από την αρχαία τραγωδία, με τον Ε. Τσολακίδη «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Ο. Σαίξπηρ θέατρο δρόμου, με τον Θ. Σαράντο «Αποσπάσματα από τις Χοηφόρες» στο φεστιβάλ «days off youth theater» στην Βοσνία, και με την ομάδα «Μηδέν Αρνητικό» στην παράσταση «Εικοσιτέσσερα Ψέματα» της Μ. Καρβουνίδου.
Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους «Οι ήρωες μου» (συμμετοχή στο 29ο Φεστιβάλ Δράμας), «Κλάους και Σόνια» (συμμετοχή στο 3ο Φεστιβάλ Νάουσας) και «Κόκκινη γραμμή» (video art), ενώ συμμετείχε στη ταινία μικρού μήκους της Ι. Ασμενιάδου «ο διάδρομος» και στο ντοκιμαντέρ «Παύση -Πύλη» του Γιάννη Φερχάτη.
Παρουσιάζει στο κέντρο έρευνας παραστατικών τεχνών -Ρεκτιφιέ την παράσταση «Ματιέ» της Αγγελικής Σπανού σε δική του διασκευή και σκηνοθεσία.
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ - ΚΙΝΗΣΗ
Για έναν ηθοποιό, οι πρόβες ταυτίζονται με την εξερεύνηση του ρόλου του. Μόνο τότε ο ηθοποιός μπορεί να στέκεται στην σκηνή φωτίζοντας τη δράση καθαυτή και τίποτα άλλο πέραν αυτής. Πρώτο μέλημά είναι το σώμα, ίσως το ισχυρότερο εργαλείο για έναν ηθοποιό. Η δυνατότητα διαισθητικής κατανόησης μέσα από το σώμα αναπτύσσεται με τις ασκήσεις. Οι ασκήσεις βοηθούν τον ηθοποιό να απελευθερωθεί και να ανακαλύψει εκείνο που υπάρχει μέσα του, να αφουγκραστεί μέσα του κινήσεις τις οποίες ποτέ δε θα εντόπιζε με κάποιον άλλον τρόπο.
Ο ηθοποιός μέσα από την άσκηση πετυχαίνει να ενεργοποιήσει το σώμα του, τα ηχεία του, και τελικά πετυχαίνει να φτάσει σε μια σωστή φυσική κατάσταση. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, θα προχωρήσουμε στη συστηματική υλοποίηση σωματικών και φωνητικών ασκήσεων. Η τεχνική εξάσκηση είναι απαραίτητη για να ελευθερώνουμε το σώμα μας από τις καθημερινές συνήθειες και να πετύχουμε τον συνειδητό έλεγχό του.
Ο Πίτερ Μπρουκ λέει ότι τα ζώα κινούνται με χάρη, γιατί τα σώματα τους είναι απελευθερωμένα από κάθε ένταση, χωρίς όμως να βρίσκονται και σε πλήρη χαλάρωση. «Το σώμα τους είναι ελεύθερο και ισορροπημένο και το πνεύμα τους ενσυνείδητο και συγκεκριμένο», σημειώνει, και αυτή πρέπει να είναι η βασική στάση του ηθοποιού πάνω στη σκηνή. Ο ηθοποιός είναι ένα ευαίσθητο όργανο του οποίου η εσωτερική δόνηση εξωτερικεύεται και τότε γίνεται αντιληπτή στο κοινό. Κεντρικό ζητούμενο είναι λοιπόν το πέρασμα αυτής της δόνησης σε ολόκληρο το σώμα, κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με την άσκηση.
Μέσα από τη διαδικασία εκμάθησης των εργαλείων, θα κατανοήσουμε ότι η παραμικρή λεπτομέρεια μέσα σε μια κίνηση θα πρέπει να εξυπηρετεί τον σκοπό μας. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να την βάλουμε στο μικροσκόπιο της προσοχής μας και να την παρατηρήσουμε.
Η απομόνωση είναι ένα εργαλείο που βοηθά τους ηθοποιούς να εκφράσουν τον εσωτερικό τους διάλογο μέσα από την πλαστικότητα των κινήσεών τους. Πρόκειται για ένα εργαλείο που βοηθά στην επίγνωση της μηχανικής του σώματος και στην αποσύνθεση κάθε κίνησης στα συστατικά «πρόθεση»-«δράση»-«αντίδραση». Επιλέγοντας κάθε φορά το σημείο απομόνωσης, η σωματική δράση αλλάζει και παράγεται μια εντελώς νέα φόρμα. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι προϊόν μιας εγκεφαλικής επιλογής.
Η παρατήρηση είναι και αυτή ένα εργαλείο που βοηθά να καταλάβουμε τη σωματική διαδρομή που διατρέχει ένα σώμα. Προφανώς η απλή αντιγραφή της εξωτερικής κίνησης ενός ανθρώπου δεν είναι αρκετή, όμως μέσω της παρατήρησης των απομονώσεων που ο ένας άνθρωπος ασυνείδητα επιλέγει, εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε τη συναισθηματική διαδρομή που αυτός διατρέχει.
Οι ρυθμοί είναι ένα ακόμα σημαντικό εργαλείο για την δουλεία του ηθοποιού. Η εξερεύνηση των ρυθμών μας οδηγεί στο χτίσιμο του ρόλου από έξω προς τα μέσα, με σωματικές δράσεις. Η δουλειά με έναν πραγματικό ρυθμό που έρχεται σε συμφωνία με την δράση ευνοεί την αυθόρμητη ανάδυση ειλικρινών αισθημάτων. Οι ρυθμοί δίνουν την δυνατότητα να διατηρήσουμε μια φρεσκάδα και μια φυσική ποικιλία στη δουλεία μας.
Στόχος της χρήσης των εργαλείων είναι η σύνδεση της σωματικής λειτουργίας με την συναισθηματική λειτουργία της κάθε στιγμής. Μόνο έχοντας βρει όλες τις σωματικές και συναισθηματικές φόρμες, ο ηθοποιός είναι σε θέση να συνδέσει και να δημιουργήσει ένα είδος χάρτη της ενεργειακής και συναισθηματικής του διαδρομής.
Οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν οποιοδήποτε θεατρικό κείμενο της αρεσκείας τους. Παρακαλούνται να προσέρχονται με φόρμα γυμναστικής.
Το μάθημα είναι ανοιχτό σε όλους.